Parametrem, który może być przydatny w porównywaniu różnych metod stosowanych w kryminalistyce dla identyfikacji sprawców są tzw. współczynniki identyfikacji „pozytywnej” i „negatywnej” , o których wcześniej pisano.
Wyniki te pozwalają na zorientowanie się zarówno w rzetelności, jak i prawidłowości metody oraz ułatwiają ocenę jej wartości diagnostycznej w konkretnej sprawie .
Analiza przeprowadzona przez Petersona i Markhama za lata 1978-1991 pozwoliła na orientacyjne ustalenie wartości diagnostycznej metod nauk sądowych na podstawie średnich arytmetycznych w następujących kategoriach (poniżej podano współczynniki pozytywnych identyfikacji):
badania odcisków palców- 49,0,
badania metali – 46,5,
badania obuwia – 124,2,
badania krwi 14,8,
badania nasienia i śliny – 7,5,
badania szkła – 6,5,
badania broni palnej – 62,8,
badania lakierów samochodowych – 3,2,
badania farb – 7,7,
badania włókien – 7,5,
badania włosów – 9,2,
badania narzędzi – 18,5,
badania dokumentów – 21,3.
Jak twierdzi J. Wójcikiewicz , ustalić jednoznacznie wartość diagnostyczną metod nauk sądowych nie jest łatwo, choć przy dużej liczbie zróżnicowanych metodologicznie badań ujawniają się określone tendencje. Nader istotną kwestią jest też dopuszczalność przenoszenia danych eksperymentalnych do praktyki.
Sposób wnioskowania w badaniach osmologicznych musi uwzględniać wskazania psów odnośnie do zapachów kontrolnych, uzupełniających i porównawczych. Konieczne jest również rozróżnianie realiów eksperymentalnych od faktycznych realiów procesowych. Realia eksperymentalne różnią się zasadniczo od faktycznych realiów procesowych przede wszystkim tym, że eksperymentator w realiach procesowych nie wie, czy wskazania psów są prawidłowe czy fałszywe, zaś w realiach eksperymentalnych (lub kontrolnych) eksperymentator wie, czy są one poprawne czy błędne.
Rycina 1. Sposób wnioskowania odnośnie wskazań psów (wg Schoon 1998 – zmodyfikowany).
Objaśnienia:
(*) - konieczna dyskwalifikacja psa i przerwanie badań w danym dniu,
(?) – w realiach procesowych prawidłowość lub fałszywość wskazania nieznana.